Zwijmel weg bij het erotische roman die de Europese bestsellerlijsten bestormde. Volgens lezers pikant, grappig en niet weg te leggen.
Gedreven door een diep verdriet zoekt vrachtwagenchauffeuse Nina haar toevlucht tot een leven vol betekenisloze seksuele avonturen. Op de weg weet ze haar bestemmingen altijd wel te bereiken. In het leven is ze werkelijk de weg helemaal kwijt.
Totdat ze Sebastian ontmoet. De mysterieuze en dominante CEO van het bedrijf waar ze voor werkt. Zij denkt hem te kunnen verleiden tot één van haar seksuele avonturen. Hij is van plan haar te veroveren en niet alleen voor één nacht.
Al snel zal ze er achter komen dat haar leven niet is zoals ze dacht. Zal ze haar weg kunnen vinden? Gelukkig heeft de liefde geen eindbestemming.
Genre: FICTION / Romance / ContemporaryIn less than 2 months after publishing, the book reached the top 10 in it's category erotic romance 2017 in the Netherlands. And number 2 in the new releases for its category. I am selling surround 200 ebooks per month and I would like to expand to other languages since Dutch unfortunatelly has such low reach.
Vandaag is als elke andere dag. Alles loopt op rolletjes. Letterlijk en figuurlijk. Mijn vertrouwde vrachtwagen ruikt heerlijk naar vanille luchtverfrisser. Mijn favoriete muziek speelt zachtjes op de achtergrond. Alles is zoals altijd. Dat probeer ik mezelf de hele tijd wijs te maken. Als ik dat maar blijf denken, dan is dat ook zo.
Daar op de linkerbaan van de snelweg zie ik een blauwe Volkswagen met een paar vrouwenbenen die onder een nette grijze rok uitsteken. Omdat ik zo hoog in mijn vrachtwagen zit, kan ik niet zien welk gezicht erbij hoort. Zou het een secretaresse zijn? Of zo’n power vrouw die zichzelf probeert te bewijzen in het bedrijfsleven? Zij is zeker ook zo’n zombie.
Ja ze bestaan écht! Zombies. Maar niet zoals in de films. Ik heb het over gewone mensen die dood zijn van binnen. Mensen die vlak zijn en geen gevoel lijken te hebben. Die zich elke dag laten meevoeren door het leven zonder zelf invloed te willen te hebben. Die de sleur van elke dag accepteren zonder zich af te vragen of er iets beters, leukers zou kunnen zijn. Die elke dag precies hetzelfde doen als de dag ervoor. Dan ben je toch dood van binnen?
Zij is er ook zo één. Wedden? Ze staat waarschijnlijk elke dag in dezelfde file, onderweg naar dezelfde baan, om koffie te drinken met dezelfde collega’s, om vervolgens om vijf uur weer in de file te staan om thuis te komen. Eten, tv kijken, slapen, opstaan, aankleden, ontbijt, file, werken, file, thuis, slapen en dat dan elke fucking dag. Een avontuurloos, emotieloos bestaan lijkt me dat. Is dat nou leven? En dat tot je 67ste of misschien wel langer. Wat is daar nou leuk aan? Ik zal het nooit begrijpen.
