Voor Emma Alexander is het schrijven of verzuipen. Haar volgende artikel moet een primeur van omvang zijn, anders kan ze fluiten naar haar baan. Dan doet haar huurbaas, tevens eigenaar van het Italiaanse restaurant waar Emma boven woont, haar een voorstel dat te mooi lijkt om waar te zijn. Niet alleen levert het Emma de benodigde primeur op, ze krijgt er tegelijkertijd een vakantie naar het prachtige Toscane bij. Dat ze een verhaal moet schrijven over koken terwijl ze zelf nog geen ei kan bakken, vergeet Emma liever. En dan is er nog die prachtige maar arrogante Italiaan die de kookcursus leidt. Hoe graag ze hem ook wil vergeten, Massimo Da Sangallo krijgt ze niet uit haar hoofd. En uit haar bed...
Mass dacht het allemaal te hebben. Cara, het meest exclusieve restaurant van de stad. Een warm gezin. Een toekomst om jaloers op te zijn. Tot hij zijn passie verloor. Dan ontmoet hij Emma, een vrouw die in alles zijn tegenpool is. Hoe hij er ook tegen vecht, zij is degene die zijn liefde voor koken opnieuw doet ontvlammen. Maar Emma heeft een geheim. Een geheim waar Mass zich lelijk aan brandt.
If you can't stand the heat, stay out of the kitchen. Maar wat als de vlam al is overgelagen?
Bestseller op de Nederlandse Amazonsites. Dagelijkse downloads.
Als het zou kunnen, onderuitgezakt hangen op een kruk, dan had ze het gedaan. In plaats daarvan lag Emma met haar met armen op het keukenblok voor zich, haar wang op het koele metaal van het blok. De zonnebril stond scheef op haar neus. Het was goed, zo.
Het was prima, zo.
Zo was de beukende koppijn hanteerbaar. Zo kon ze af en toe schuiven. Dan weer met haar voorhoofd, dan weer met haar wang op het koele oppervlakte. Waarom waarschuwde niemand haar gisteravond voor het effect van Grappa? Die leuke Italiaanse ober had best iets kunnen zeggen. Toch? Of die twee oudere Duitse dames? Nein! Mädchen. Nein!
Of zoiets.
Naast haar schoof een kruk over de gladde vloer. Oorverdovend.
Emma gromde, ze kon het niet anders omschrijven. Het kon haar niet schelen dat de anderen het hoorden, het was vast de kater die van zich liet horen.
'Hallo?'
Emma negeerde de begroeting. Als ze haar ogen dicht hield, dan zou de schreeuwlelijk misschien ophouden.
'Hallo!' Een hand op haar schouder. 'Juffrouw? Gaat het goed met u?'
'Hmmm.' Langzaam hief Emma haar hoofd op. Het afscheid van het koele metaal voelde meedogenloos.
'O. Een dokter. Hans? We moeten een dokter bellen!' Emma volgde de stem, draaide haar hoofd en deed haar ogen open. De vrouw die voor haar stond, moest ongeveer even oud als haar oma Fien zijn. Al had ze oma Fien nog nooit gezien in een luipaardjurkje, gecombineerd met rode schoenen waarvan de hakken zo dun en zo hoog waren, dat Emma bang was dat de oude vrouw een hersenschudding opliep als ze ooit omviel.
| Language | Status |
|---|---|
|
French
|
Already translated.
Translated by Pascale de Mari
|
|
Spanish
|
Already translated.
Translated by Marina Migliaro
|
